Oh, your mouth used to be naked
Your eyes used to be so blue
Your hurts used to be so nameless
And your tears used to be so few
Now your eyes cry wolf while your mouth cries
"I'm not scared of animals like you"
Bob Dylan
"Πραγματι η νυχτα με συμφερει. Πρωτα-πρωτα ελαττωνει τις φιλοδοξιες... υστερα διορθωνει τις σκεψεις... επειτα συμμαζωνει τη θλιψη και την κανει υποφερτοτερη... τη σιωπη με σεβας ανατεμνει... εξαιρει την οσφρηση μα προπαντων η νυχτα π ε ρ ι ζ ω ν ε ι ." Νικος Καρουζος (17.7.1926 - 28.9.1990 )
Είχα -για τα γέλια- ένα "μέρος" να "παίξω"
ένα ρόλο σε έργο μυστήριο.
θα μ' ανάγγελνεν ένα (ως θάμπαινα απεξω)
χαιρώο εμβατήριο
Και θάμουν -για κέφι- τι τέλειος όταν
με τούτη μου ήθελε προβώ τη γκριμάτσα
στο φως της Σκηνής -ως assorti θα μου 'ρχόταν
και φόρμα και φάτσα...
Και να-'μαι!. Μα κύταξε! Ζικ-ζακ λυγμού βιόλας
κειδά με περδίκλωσε -που ο κόσμος μ' εκύτα-
και -φείδι- ένα σφύριγμα των φλάουτων κι' όλας
με βρήκε -σαϊτα.
Τι αστείο!. Θα γέλαγα.. Μα πάλι η ανάσα
μου, επιάστη σε τρέμενς βιολιού -σάμπως βούρλου.
και κάτω -όρνια ανήσυχα- μου εκρώξαν τα μπάσα
στον κρότο ταμπούρλου!
Σοβαρά;... Θα τραγούδα;... Κι' είχα -στο Δία
τ' ορκίζομαι- ένα ρόλο ίδιο θάμα...
Δεν μούπαν πως θάκλαιγα κι αντίς κωμωδία
θα παίξω σε δράμα...
© 2010- 2024 Felicia Cyaniris