Let's forget about tomorrow
Let's forget about tomorrow
Let's forget about tomorrow for tomorrow never comes
Norman Newell
Εδώ που βρεθήκαμε όλες οι σημαίες είναι γκρίζες. Τηλεφωνήσαμε στους υπεύθυνους και μας απάντησαν με αγένεια ότι είναι αναρμόδιοι να δίνουν συντεταγμένες. Το πρόβλημα εξαρχής ήταν ότι σε αυτή τη φάση της ψυχολογίας μας δεν μας ευεργετεί η ασυνέχεια ούτε η άγνοια. Και να που ακριβώς τώρα φτάσαμε. Για άλλη μια φορά βρίσκουμε τους εαυτούς μας να στραβώνουν κι άλλο τις ήδη στραβές πινακίδες και να κλωτσάνε παμπάλαια μπουκάλια από πράσινο πλαστικό. Αδύναμοι και απροσανατόλιστοι ουρανοί εκτείνονται γύρω από τα ανακατεμένα μαλλιά μας, όλο δείχνει ότι θα μπορούσε να μας πιάσει βροχή και όλο διαψεύδεται, οι ώμοι μου είναι πεσμένοι μπροστά και το κορδόνι σου λυτό εδώ και αρκετά χιλιόμετρα. Ωστόσο κοίτα. Παρακάτω στο δρόμο φαίνονται δύο φουγάρα και ταμπέλες που τη νύχτα ίσως φωτίζουν με νέον μεταφέροντας κάποιο μήνυμα σε γραμματοσειρά μαγκνέτο. Προσπαθώ εξαντλητικά πολύ και το βλέπεις. Δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να συνεχίσω να σου μιλάω αλλά παριστάνω το ζηλωτή εξακολουθώντας το περπάτημα λίγο πιο μπροστά από σένα και κάνοντας τη χωρίστρα των μαλλιών μου προς την πλευρά σου. Μην ανησυχείς, μπορώ ακόμα να αλλάξω αυτό που θέλω ώστε να ταιριάζει με αυτό που τυχαίνει να είσαι. Η γεύση του φαγητού σε όποιο μέρος και αν πηγαίνουμε, εξαρτάται κατά κάποιον τρόπο από τη σειρά με την οποία τρώγεται. Γι' αυτό δε μπορώ να πάω πουθενά χωρίς εσένα. Άλλα πέντε χιλιόμετρα και γυρνάμε πίσω. Η άσφαλτος το μεσημέρι εξατμίζεται και κολλάει στο δέρμα του προσώπου, φράσσει τους πόρους, μπλοκάρει τους γευστικούς κάλυκες και στομώνει την εσωτερική γωνία των ματιών. Προχωράμε ακόμα.
