Απόσπασμα από τη συνοπτική αναδρομική αναφορά του απεσταλμένου παρατηρητή στην κοινότητα Β34 για χρήση από αναλυτές ανθρωπολογικών χαρακτηριστικών:
Κάθε χρόνο μετά το τέλος του καλοκαιριού, η πόλη υποφέρει από υπερπληθυσμό. Είναι τόσα τα θέλγητρα της εν λόγω πόλης που ακόμα και κάποιος τυχαία περαστικός θα ένιωθε ότι οφείλει στον εαυτό του τον οραματισμό μιας οριστικής εγκατάστασης εδώ, φαινόμενο που όντως εκφράζεται σαν τάση από την πλειονότητα των εφήμερων παραθεριστών. Παράλληλα, από καταγραφή συζητήσεων προκύπτει ξεκάθαρα ότι τα μέλη της κοινότητας ως μόνιμοι κάτοικοι της πόλης δε συμπαθούν ούτε ανέχονται με ευκολία τους υπεράριθμους νέους και ενθουσιώδεις γείτονες, αντιμετώπιση που εκτείνει βαθιές ρίζες στο παρελθόν. Ωστόσο, την ίδια στιγμή δείχνουν να χαίρονται τη γνωριμία με οτιδήποτε διαφορετικό και η φιλοξενία που αρχικά προσφέρουν θρυλείται σε ολόκληρη την ήπειρο ως εξαιρετικά γενναιόδωρη. Αξιοσημείωτο είναι ότι τελικά τα σταθερά μέλη της κοινότητας καταφέρνουν να μην καταλήγουν καταπιεσμένα σε εξαναγκασμένες συμβιώσεις ενώ ταυτόχρονα δεν εκπέμπουν κανένα ίχνος ξενοφοβίας. Αυτό το παράδοξο αποτέλεσμα προκύπτει εξαιτίας μιας ιδιαιτερότητας. Λίγο πριν φύγει ο εκάστοτε Αύγουστος οι αρχικοί κάτοικοι αρχίζουν να εξοικειώνουν σταδιακά όλους τους καινούργιους με αυτήν. Πρόκειται για μια παραλλαγή στην τοπική χρονοβιολογία. Συγκεκριμένα, στην πόλη, από τις 21 Αυγούστου μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου, διανύεται παραδοσιακά η πέμπτη εποχή του έτους, μια εποχή που επισήμως δεν καταγράφεται στα ηλιοστάσια. Αποτελεί, πρακτικά, την εποχή του μη αγγίγματος, και συμβολικά, την εποχή της εγκυμοσύνης, της προσμονής και της σιωπής. Κατά τη διάρκειά της αποκλείεται οποιαδήποτε επαφή μεταξύ σωμάτων και τηρείται αυστηρά η απόσταση. Μόνο στη ιδέα της παρεμβολής μιας τέτοιας εθιμικής τέλεσης στην καθημερινότητά τους, έστω και παροδικά, οι νεοφερμένοι, καθώς και κάποιοι από τους παλιούς, αποχωρούν κατά συρροή, προτιμώντας να θυσιάσουν τις εύκρατες συνθήκες ζωής που θα απολάμβαναν αν άντεχαν να μείνουν, στο βωμό της επαφής. Έτσι επέρχεται μια σχετική αποσυμφόρηση και η κοινότητα απολαμβάνει έναν επιθυμητό χειμώνα, μετά το πέρας της πέμπτης εποχής.
Στο σημείο αυτό επισημαίνεται με έμφαση, σε προσωπικό τόνο που δε συνάδει με το ύφος μιας επιστημονικής αναφοράς, ότι παρατηρήθηκε ραγδαία μείωση των σταθερών μελών της κοινότητας Β34 καθ' όλη τη διάρκεια της συλλογής στοιχείων. Όταν έλαβε τέλος η αποστολή, την 22η μέρα του Αυγούστου του τρέχοντος έτους, η κοινότητα αριθμούσε πλέον συνολικά δύο μέλη. Ο απεσταλμένος παρατηρητής, έπειτα από 34 συναπτά χρόνια συστηματικής έρευνας, αποφάσισε για αδιευκρίνιστους ακόμα λόγους, να διακόψει οριστικά.
