Τις τελευταίες νύχτες δεν κοιμάμαι. Παίρνω την καρέκλα, τη στερεώνω πάνω στο κρεβάτι, κάθομαι σε αυτήν και κοιτάζω το λίγο φως που μπαίνει από το φεγγίτη. Απαγορεύεται το κάπνισμα εδώ. Συμβαίνει όμως κάτι όταν σκοτεινιάζει εντελώς. Από το στόμα μου βγαίνει ένας λεπτός κόκκινος καπνός που σχηματίζει δαχτυλίδια καθώς ανεβαίνει προς το ταβάνι. Μάλλον είναι ο χρόνος.
