Ω, δεσποινίς μου ερημιά...

Άχ, αυτές οι άχαρες απόπειρες χαμόγελου. Αντιολισθητικές επιφάνειες για αγέννητα δάκρυα. Ολιγαρκείς προθέσεις-γιατί...Στήθη που ανεβοκατεβαίνουν σαν ψεύτικα. Ραμμένα στα μάτια τα μαύρα γυαλιά. Πέρα από δω θα βρείτε μόνο καρβουνόσκονη κι έναν ξεχασμένο απόηχο πιστολιάς. Θά'θελα να θέλω να δαγκώσω τον ήλιο απ'την κάθε μέρα. Αλλά πάντα κι ακόμα...η νύχτα με συμφέρει.