Hail the Captain and Thy Guard


Δεν ήξερε καν τί σημαίνει ανηχοϊκός θάλαμος. Δε μπήκε ούτε στον κόπο να υποθέσει, από την ετυμολογία. Καμιά φορά το μόνο που απομένει είναι η ποιότητα χρήσης της εργονομίας της γλώσσας. Υπάρχει ασφαλώς και η λυρική σκοπιά του ζητήματος, το να ζωγραφίζεις το χρόνο με λέξεις και λοιπή υδαρή φρασεολογία. Αλλά εδώ μιλάμε για εκτίμηση της μηχανολογικής ομορφιάς της σύνταξης, της κατασκευαστικής πληρότητας της γραμματικής, μιλάμε για τα σκίτσα με τα γρανάζια του ντα Βίντσι και όχι για την κυρία με την ερμίνα. Η παλμική μελωδία στην άρθρωση ενός σκελετού και η αυτοτελής ηδονή που εμφιλοχωρεί σε οποιαδήποτε ακολουθία νοήματος ή αίσθησης. Δυνάμει γεγονότα ακόμα και σε κενό ήχου.

Το να σου αρέσουν τα πάντα με μια φιλοπερίεργη ορμή, έγραφε ένας κάπως αμφισβητούμενος μοναχός την εποχή της παρακμής των ιπποτών στην ηπειρωτική επικράτεια, μπορεί να σε οδηγήσει με νυστερική ακρίβεια στη μανία, κι έπειτα στην ανάγκη ειδικών υποστηριγμάτων για τα βλέφαρα, τα φρύδια και τις γωνίες του στόματος προκειμένου να μην ενσωματωθούν σε ένα ενιαίο μείγμα για μελλοντικά σπασμένα κεραμικά.

Ένας ηπατικά και σεξουαλικά άγαρμπος ποιητής, κάτοικος μιας επίπεδης πόλης- ταψί την αποκαλούσαν- μια φορά με είχε συμβουλέψει μέσω τηλεφώνου να μη χρησιμοποιώ καθόλου επίθετα και στη συνέχεια μια δασκάλα σαξοφώνου να μη φοράω τόσο ροζ εκτός αναλογιών. Το βασικό μου πρόβλημα συχνά παρεξηγείται ως μέλημα: θυμάμαι τα πάντα. Κανένα ηθικό δίδαγμα γύρω από αυτήν την αμετροέπεια μνήμης.

Είσαι ανισοτροπικός. Αυτή είναι η κρίση μου για σένα. Έστω ότι θέλεις να κοιτάξεις κάτι. Είναι αδύνατο να συμβεί εάν δεν αποφασίσεις πρώτα πώς θα το αναπαραστήσεις. Η κεντρική προοπτική συνιστά μια ασφαλή επιλογή από την Αναγέννηση ακόμα. Αλλά δεν αρκεί ως προϋπόθεση. Πρέπει συμπληρωματικά να επιλέγεις οπωσδήποτε ένα ή περισσότερα σημεία φυγής και ένα επίπεδο του ορίζοντα- ανεξαρτήτως του θέματος που μελετάς. Εσύ, αντιθέτως, πελαγοδρομείς ανάμεσα στις φυσιογνωμικές ιδιαιτερότητες του εκάστοτε οπτικού φαινομένου και όταν κουράζεσαι επαναπροσδιορίζεις αλλεπάλληλα το σύστημα αναπαράστασής σου. Έτσι σου διαφεύγουν οι στοχεύσεις και απομένεις με την ανασφάλεια, καθώς αναπόφευκτα, εν τέλει, συμπεριλαμβάνεις και τον εαυτό σου στη διαδικασία. Είσαι τόσο ανισοτροπικός.

Επίσης. Αυτό, όλο το φρικαλέο προηγούμενο και ό, τι τρομακτικό θα επακολουθήσει, δεν είναι κώδικας.