Fido as a name, #2



...πελάτες του είναι όλοι όσοι σ’ αυτό τον κόσμο
τον βασάνισαν
πελάτες του δ ε ν ε ί ν α ι όσοι αυτός βασάνισε· 
δικάστηκε
κι έχει αθωωθεί.
Μίλτος Σαχτούρης

Υπαστυνόμε, τη μισώ. Μπορεί να μην τη σκότωσα εγώ, αλλά θα ευτυχούσα να το είχα κάνει υπό ανθηρότερες συνθήκες. Το όνομα που της δώσαμε όταν ένα πληκτικό απόγευμα τη βρήκαμε στον κήπο ήταν Αρουντέλ. Εις μνήμην της πρώτης γκουβερνάντας μου που πέθανε από ασφυξία στα δεκαεπτά της χρόνια κατά τη διάρκεια ερωτικής συνεύρεσης με τον πατέρα μου. Όνομα που βεβαίως η φονευθείσα έσπευσε να αλλάξει μόλις περπάτησε. Όπως εξάλλου έσπευσε και να δραπετεύσει από κοντά μου, να με δυσφημίσει και να με ξεχάσει. Αχ, αυτή η Fido, αυτό το αχάριστο αγκάθι της τύχης μου. Θα έπρεπε να είχα ενεργήσει ομοιοτρόπως, αλλά όχι. Την αναζήτησα, την ικέτεψα για τη συντροφιά της, της δώρισα τα πιο πολύτιμα κειμήλια που βρέθηκαν στην κατοχή μου, μόνο και μόνο για να εισπράξω ως ανταπόδοση αδιαφορία και χλεύη. Μιλάω έντονα; Σας φαίνομαι φορτισμένος; A, στην πραγματικότητα έπαψα από καιρό να είμαι. Αν κάτι μου έμαθε αυτό το παλιόπλασμα η Fido είναι να μην περιμένω από αυτήν. Να μην προσδοκώ ρόδα καλοσύνης ακουμπισμένα στο χερούλι καμιάς πόρτας. Πολλώ δε μάλλον, να μην ελπίζω στην ύπαρξη χερουλιού σε οποιαδήποτε πόρτα. Η ζωή μου αποτελεί μια καθημερινή καταδίκη εδώ και καιρό, και τα όνειρα ενός ξεχασμένου κλειδοκράτορα είτε δεν παράγονται είτε δεν έχουν ενδιαφέρον πιστέψτε με. Ω, σας παρακαλώ, οι φήμες που με θέλουν ερωτευμένο μαζί της τελούν υπό καθεστώς πλήρους αναλήθειας, και ναι, σας μιλάω ακόμα εγώ και όχι κάποιος τραυματισμένος εγωισμός με μάσκα. Δεν ήμουν ερωτευμένος, κύριε, και ξέρετε γιατί; Επειδή ήμουν κάτι άλλο μαζί της. Μάλιστα, με αυτόν τον άσπλαχνο αχινό ονόματι Fido ήμουν συνεπαρμένος από κάποιου άλλου είδους συναίσθημα. Δε θα έχετε ποτέ πια την ευκαιρία να τη γνωρίσετε ώστε να σας συμβεί κάτι παρόμοιο, τί ατυχία. Ή ίσως και τύχη. Εφαρμόστε τη συμβουλή μου και ξεχάστε διαπαντός την παρούσα υπόθεσή, η έλλειψη αυτού του αποβράσματος που αυτοτιτλοφορήθηκε Fido από τον κόσμο μόνο ανακουφιστική μπορεί να αποβεί. Θα επιμεληθώ εγώ προσωπικά τα έξοδα του κρεματορίου, κανένας λόγος ανησυχίας. Θα φιλοτεχνήσω ακόμα και το μεταθανάτιο πορτραίτο όπως ακριβώς το παραγγέλνει στη διαθήκη της όσο και αν δεν το αξίζει αυτή η άκαρδη τεθνεώσα: με γαλάζιο νυχτικό και άτριχο κεφάλι. Κηδεία δε θα πραγματοποιηθεί για προφανείς λόγους. Ποιός θα ήθελε να συνοδέψει μια αμετανόητη αμαρτωλή στην τελευταία της βόλτα; Θέλω να καταγράψετε ότι ουδεμία σύνδεση διατηρούσα με την ίδια και τα μιαρά παράγωγά της εδώ και χρόνια. Ελπίζω ειλικρινά να μην ξαναγεννηθεί κάτι σαν αυτή. Σκοπεύω να περάσω τις ώρες που μου απομένουν στέλνοντας κατάρα και ανάθεμα στη Fido και σε όλα τα κάδρα που την αναπαριστούν. Και αν ακόμα δεν πειστήκατε για την άνευ προηγουμένου κακία και την ανικανότητά της για αγάπη ένα μόνο θα σας πω: αυτό που βλέπετε γύρω σας δεν είναι ένα αθώο Μουσείο. Έβγαλα όλα μου τα δόντια, τα τρύπησα ένα ένα, τα πέρασα σε μεταξωτή κλωστή, κατασκεύασα αριστοτεχνικά το μενταγιόν που μου ζήτησε και αυτή, το τέρας, το διέλυσε μπροστά στα μάτια μου ανακηρύσσοντάς με, την ίδια στιγμή, μοναδικό φύλακα του "Μουσείου των Οστών του Στόματος".