6 feet under


Πάντοτε περπατούσε υπερβολικά αργά και σχολαστικά. Όχι από ραθυμία ούτε από ονειροπόληση, ούτε καν από επιφύλαξη ή από παρατηρητικότητα. Έζησε πιστεύοντας ότι έχει γεννηθεί πάνω σε ξυλοπόδαρα βυθισμένα στο έδαφος. Μάλιστα λαμβάνοντας υπόψη την αντίσταση του εκάστοτε υπόγειου υλικού κάτω από τις αόρατες δίδυμες κορυφές στις οποίες ισορροπούσε αναπροσάρμοζε τον ρυθμό του βηματισμού του. Μου το εκμυστηρεύτηκε στην εκπνοή του σύντομου βίου του, γιατί παραξενεύτηκα όταν με ρώτησε αν είχα γνωρίσει ποτέ άλλον ακροβάτη που να κατασκευάζει σήραγγες. 

Time Assuages (χωρίς αναισθητικό)


En greu esmay et en greu pessamen
an mes mon cor et en granda error
li lauzengier e.lh fals devinador,
abayssador de ioy e de ioven,
qar vos q’eu am mais que res qu’el mon sia
an fait de me departir e lonhar
si q’ieu no.us puesc vezer ni remirar,
don muer de dol, d’ira e de feunia.
Clara d’Anduza

Ένα ατύχημα κάποτε μου κόστισε το ένα μου πόδι. 

Με αφορμή την τότε επιβεβλημένη ακινησία και την επιθυμία απαγκίστρωσης από τον πόνο αποφάσισα να επιδοθώ σε μια πνευματική δραστηριότητα που με απασχολούσε καιρό. Αποπειράθηκα να εφεύρω έναν χρονοεπιταχυντή. Αφοσιώθηκα για μήνες στη μελέτη πλήθους επιστημονικών συγγραμμάτων, αντιπαρέβαλα αλληλοσυγκρουόμενες θεωρίες, συνέθεσα αποκλίνοντα συμπεράσματα, εμβάθυνα σε αφανείς παραμέτρους και αμφιλεγόμενες πτυχές του ζητήματος. Εν τέλει κατόρθωσα οπισθοχωρώντας αργά και μεθοδικά να ακολουθήσω το νήμα έξω από τους διανοητικούς λαβυρίνθους και να καταρτίσω τα λεπτομερή σχέδια της πολυπόθητης μηχανής. Το μόνο που έμενε πλέον ήταν η κατασκευή της. 

Επισκέφτηκα το εργαστήριο του πιο έμπειρου ωρολογοποιού στον κόσμο για να του αναθέσω την συναρμολόγηση. Μου προξένησε θετική εντύπωση η διακριτικότητα με την οποία αντιμετώπισε την εμμονή της υλοποίησής της από μέρους μου και θεώρησα ασφαλές να τον εμπιστευτώ.

Όταν ξύπνησα δεν είχα απολύτως καμία χωροχρονική συναίσθηση. Κατάλαβα ότι βρίσκομαι σε οριζόντια στάση ακινητοποιημένη σε πάνω σε κάποια σκληρή επιφάνεια και ότι το ελαφρώς τριγωνικό κεφάλι του ωρολογοποιού με παρατηρεί από κάπου ψηλότερα. Πριν προλάβω να ζητήσω πληροφορίες για την τροπή της κατάστασης τον άκουσα να αναγγέλει απότομα: «πάμε» και στη συνέχεια τον είδα να απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο. 

Ό, τι διαδραμίστηκε στο εξής ήταν ραγδαίο και οδυνηρό. Το δεξί μου χέρι εξαναγκασμένο από ιμάντες περικύκλωσε ακαριαία το κεφάλι μου, το αριστερό μου χέρι κόλλησε στον εξαρθρωμένο δεξί μου ώμο ενώ το δεξί και μοναδικό μου πόδι περιστράφηκε έως ότου ο γοφός έσπασε και ακούμπησε στο δεξί πλευρό. 

Το ρολόι που θα συντόμευε το χρόνο έμεινε χωρίς δείκτες. Οι στιγμές διαδέχονταν η μία την άλλη απαράλλακτα με πριν. Η μερική αναπηρία μετατράπηκε σε ολική καθώς τα τρία μου εναπομείναντα άκρα αχρηστεύτηκαν οριστικά.  

Ο ωρολογοποιός παρέλαβε ανέκφραστος την αμοιβή του και εγώ συνεχίζω να διανύω τη θητεία μου στην αδημονία. 

Βυθός (φλουοροαγγειογραφία), iv


και ο ίδιος ο συνθέτης, Γ. Ε., άλλη μια παραλλαγή του θέματος

Έχει εκδώσει ποίηση, πεζά, μικρά δοκίμια για τη μουσική και γαστρονομικά κείμενα ενώ παράλληλα έχει διατελέσει μουσικός παραγωγός αξιόλογου προγράμματος του δημόσιου ραδιοφώνου, και εξακολουθεί. Έχει τιμηθεί με κρατικά βραβεία και διακρίσεις ακαδημιών, και εξακολουθεί. Έχει υπάρξει δάσκαλος, έχει υμνήσει δασκάλους, και εξακολουθεί. Έχει ταξιδέψει αρθρογραφώντας, έχει αρθρογραφήσει ταξιδεύοντας, και εξακολουθεί. 

Διατηρεί στην κατοχή του ένα αξιοσημείωτα ευμεγέθες ενυδρείο που δεσπόζει στον τοίχο του σαλονιού κάτω από τη σκάλα. Εκτρέφει εκεί έναν πληθυσμό από εκατό ιππόκαμπους, ενενήντα εννέα αρσενικούς και έναν θηλυκό. Φροντίζει να υποθάλπει σταθερά τον αριθμό και την αναλογία τους. Γνωρίζει το μηχανισμό και τους ρυθμό αναπαραγωγής των ιδιότυπων θαλάσσιων ενοίκων του μικρογραφημένου βυθού του, που επισήμως αποκαλούνται χορδωτά συγναθόμορφα ακτινοπτερύγια. Διακρίνει τις ενδείξεις προχωρημένων σταδίων κυοφορίας στη σωματική τους διάπλαση. 

Ξεσκίζει τις κοιλιές των ετοιμόγεννων αρσενικών με ένα νυστέρι κάθε χρόνο στην επέτειο των γενεθλίων του γιου του.

Έχει πενθήσει, και εξακολουθεί.

Βυθός (φλουοροαγγειογραφία), iii


Το πηγάδι, το σκοινί και ο κουβάς είναι τρεις άγριες μεταβλητές που συμμετέχουν σε μια ήμερη εξίσωση. 
Όταν ο κουβάς είναι μια δαχτυλήθρα και το σκοινί μια κλωστή, η εμβύθιση στο πηγάδι και έπειτα η ανέλκυση επιφέρουν τη συνειδητοποίηση ότι περιέχει μέλι. 
Όταν ο κουβάς είναι χρυσός και το σκοινί μια πλατινένια αλυσίδα, η κάθοδος αποδεικνύεται μοιραία καθώς το πηγάδι αρχίζει να θέτει τα πιο δυσεπίλυτα αινίγματα ως λύτρα απελευθέρωσης. 

Όταν ο κουβάς είμαι εγώ και το σκοινί πάλι εγώ, μετά την πτώση στον πάτο του πηγαδιού και με την πάροδο του αφόρητου πόνου γίνεται εφικτή η ενατένιση ενός απόλυτα κυκλικού κάδρου έναστρης νύχτας.

Βυθός (φλουοροαγγειογραφία), ii


Κάποτε κάποιος θέλησε να πεθάνει. Επέλεξε τον πνιγμό γιατί θα χρειαζόταν μόνο ένα βαρίδιο κι ένα γερό σκοινί. Κατέβηκε στην αμμουδιά, βρήκε μια πέτρα και την έσυρε μέχρι εκεί που ξεκινούσε το νερό. Συνειδητοποίησε ότι του έλειπε το σκοινί. Μάταια έψαξε στην παραλία. Τελικά στάθηκε απογοητευμένος στα ρηχά και άρχισε να κλαίει. Μετά άρχισε να κολυμπάει προς τα μέσα και, καθώς τα αλμυρά δάκρυα ενώνονταν με τις εξίσου αλμυρές κορυφές των κυμάτων, αισθάνθηκε κάτι τραχύ να ακουμπά τον αγκώνα του. Ήταν η άκρη ενός σκοινιού. Ευγνωμονώντας την απροσδόκητη τύχη του, το έπιασε με τα δόντια και με γρήγορες απλωτές βγήκε στη στεριά. Ανυπόμονα άρχισε να τραβάει το σκοινί προς τα έξω. Όσο τραβούσε και το σκοινί δεν τελείωνε παρατήρησε κάτι: με κάθε του τράβηγμα η στάθμη της θάλασσας χαμήλωνε μερικά χιλιοστά. Συνέχισε να ανασύρει επίμονα το σκοινί, ελαφρά παραξενεμένος, ώσπου νύχτωσε, ξημέρωσε και νύχτωσε ξανά. Σταμάτησε για να ξεκουραστεί. Σηκώνοντας το βλέμμα αντίκρισε τον ορίζοντα σαν ξεκρέμαστο να έχει πέσει κάτω. Το νερό που είχε απομείνει ήταν τόσο λίγο που σχημάτιζε μικρές λακκούβες εδώ κι εκεί ενώ πίσω από την πλάτη του εκτεινόταν μια απέραντη έκταση κουλουριασμένου σκοινιού. Άχρηστο τώρα που είχε ξηλώσει ολόκληρη τη θάλασσα. 

Κοίταξε δειλά προς τα πάνω αναζητώντας κάποιο ταβάνι και ίσως μια λάμπα.

Βυθός (φλουοροαγγειογραφία), i


Το Δωμάτιο είναι ευρύχωρο και υποφωτίζεται. Κάθε φορά που παίρνει μια ανάσα μοιάζει σαν να θέλει να πει κάτι και μετά να το μετανιώνει. Καθώς ρουφάει τον αέρα οι τοίχοι του ψηλώνουν και για μερικά δευτερόλεπτα παραμορφώνονται σαν τεντωμένα σεντόνια. Αυτή αποτελεί και την πιο επίπονη κατάσταση για μένα γιατί τότε το σκοτάδι γίνεται απόλυτο και το Δωμάτιο δεσμεύει κάθε μόριο οξυγόνου καταναλώνοντάς το εις βάρος μου. Έπειτα εκπνέει και οι αρχικές του διαστάσεις επανέρχονται μαζί με τη στοιχειώδη φωτεινότητα και έτσι μπορώ να ανοίξω για λίγο το παράθυρο και να εισπνεύσω και εγώ. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου πώς συνέβη να βρεθώ εδώ, αλλά με ικανοποιεί η ρυθμική και συγκρουσιακή επαναληπτικότητα της ζωής μέσα στο Δωμάτιο. Νομίζω ότι η ύπαρξη μου δεν του έχει γίνει ακόμα αντιληπτή. Προς το παρόν εφαρμόζω διακριτικά την αντίστροφη αναπνοή και ακόμα μετακινούμαι ελάχιστα· δύο συνήθειες που δε συνάδουν καθόλου με την ιδιότητά μου ως καρκίνος στα πνευμόνια του Δωματίου.

ο Άγιος με τα Νύχια, #4


του Α., εμμονικού αφουγκραστή, «πάντα κι ακόμα»

Ένα πρωινό επισκέφτηκε το δάσος. Ψάχνοντας για φωλιές από δρυοκολάπτες συνάντησε ένα πρωτοφανές δέντρο. Τα κλαδιά του στεφάνωναν όλο το μήκος του κορμού σαν τροχιές δορυφόρων προς κάθε κατεύθυνση ακουμπώντας οριακά το χώμα, τα φύλλα του ήταν μικρά, παλλόμενα και γυαλιστερά ενώ γύρω του απλωνόταν ένα κυκλικό κενό όπως μια αόρατη σκιά. Μια τέλεια ημιδιάφανη σφαίρα. Δεν αντιστάθηκε. Άνοιξε δίοδο, εισχώρησε στο εσωτερικό και αγκάλιασε σφιχτά τον άξονά της. Δε γνώριζε ότι τα δέντρα επιτρέπουν την ασφυξία του σώματός τους μόνο από αναρριχητικά φυτά. Το δέντρο τιμώρησε τον Άγιο τυλίγοντας τις ρίζες του ξανά και ξανά γύρω από τους αστραγάλους του. Έτσι βρέθηκε για πάντα αιχμαλωτισμένος στο τύλιγμα αυτό και πλέον ακινητεί αιώνια. Εκεί κοντά, αυτό που ακούνε οι άνθρωποι όταν η νύχτα πυκνώνει ανάμεσά τους τόσο ώστε να νιώθουν τυφλοί, άλλοι το λένε φωνή της σιωπής και άλλοι νύχια μακριά που γρατζουνάνε ξύλο.