Διαβάζεται σαν επιφώνημα, #3


Βγαίνει από την πολυκατοικία κάθε πρωί γύρω στις έξι. Φοράει χειμώνα καλοκαίρι ένα αδιάβροχο μακρύ ως τους αστραγάλους που η κουκούλα του αφήνει να εξέχει μόνο η άκρη της μύτης και μια γκρίζα γενειάδα. Διασχίζει αμέριμνα το δρόμο και μόλις περάσει απέναντι, πέφτει στα γόνατα και αρχίζει να χαϊδεύει τρυφερά τις πλάκες του πεζοδρομίου. Δεν έχω δει ποτέ το πρόσωπό του ούτε πόση ώρα διαρκεί η ερωτική του πράξη. Είμαι απορροφημένη εκείνη την ώρα χαϊδεύοντας το απέναντι πεζοδρόμιο. Όταν σηκώνομαι, εκείνος πάντα έχει φύγει.