Εκείνο το πρωί θύμωσε και γι' αυτό αποφάσισε να ελευθερώσει τις σαλαμάνδρες που μεγάλωνα από μικρή στο υπόγειο. Έφυγαν γρήγορα προς το δάσος. Λυπήθηκα πολύ. Τις πρώτες μέρες άρχισα να προχωράω με τα τέσσερα μέσα στο σπίτι μπουσουλώντας, μετά δοκίμασα να ακουμπάω κάτω και την κοιλιά μου, ύστερα έκοψα μέχρι τη ρίζα τα μαλλιά και έβγαλα τα ρούχα μου, και συχνά με τη γλώσσα μου έγλειφα τα έπιπλα και το πάτωμα, καθώς ταυτόχρονα προσπαθούσα να περπατήσω στις πόρτες και στους τοίχους αλλά έπεφτα κάτω συνέχεια χωρίς να τα καταφέρνω. Ακόμα βρίσκομαι στο υπόγειο, περιμένοντας να θυμώσει ξανά και να μου ανοίξει για να φύγω γρήγορα προς το δάσος.
