Ήρθε για άλλη μια φορά η άνοιξη. Ένα αγόρι ταΐζει κάτι μικρά ζώα που έχουν μαζευτεί γύρω από το άγαλμα στην πλατεία. Δεν είναι περιστέρια, είναι ένα πλήθος από μαύρα σκυλιά, πολύ μικρά, σε μέγεθος πουλιού. Δεν τους ρίχνει ψίχουλα, σκίζει κομματάκια κομματάκια από το δέρμα των χεριών του και τα σκορπάει γύρω τους. Αυτά ορμάνε να τα πιάσουν όσο είναι ακόμα στον αέρα και παρόλο που δεν έχουν φτερά καταφέρνουν τέτοια άλματα ώστε το αγόρι τρομάζει, τραβιέται απότομα πίσω και πέφτει μέσα στην αγκαλιά του αγάλματος. Η άνοιξη είναι η αγαπημένη εποχή του μαρμάρινου ανδριάντα.
