Piñatas crave to break, #4

Από την πρώτη φορά που αγγίχτηκαν τα δάχτυλά τους μίκρυναν. Ήταν φανερό ότι γίνονταν όλο και πιο κοντά ώσπου κατέληξαν να συμπιεστούν τελείως σε τέσσερις στρογγυλές παλάμες. Συνέχιζαν παρόλα αυτά να αγγίζονται μέχρι που οι παλάμες τους συρρικνώθηκαν και αυτές ωσότου εξαφανίστηκαν και τότε ξεκίνησε να μειώνεται το μήκος των χεριών. Κάποια στιγμή και ενώ εξακολουθούσαν να αγγίζονται με πάθος τα χέρια τους περιορίστηκαν τόσο που έπαψαν να υφίστανται οπότε ξεκίνησαν να αγγίζονται με τα πόδια. Καθώς αγγίζονταν πεισματικά, τα δάχτυλα των ποδιών τους είχαν την ίδια μοίρα με αυτά των χεριών και στη συνέχεια τα πόδια τους άρχισαν να κονταίνουν ολοένα και περισσότερο μέχρι που ισοπεδώθηκαν εντελώς. Αδιαφορώντας για αυτή την εξέλιξη, δεν σταμάτησαν το άγγιγμα, έχοντας απομείνει δίχως άκρα. Δεν άργησαν να αγγιχτούν με τα κεφάλια τους, κάτι που οδήγησε αρχικά στην εκμηδένιση των λαιμών τους και μετά στην αμοιβαία σύμπτηξη των κρανίων τους, μέχρι που και αυτά εξαλείφθηκαν. Αγγίζονταν τώρα μόνο με τους κορμούς τους, λειαίνοντας επίμονα ο ένας το σχήμα του άλλου. Κάποτε μετατράπηκαν σε δύο τέλειες, ισομεγέθεις σφαίρες από σάρκα. Κυλούσαν η μία πάνω στην άλλη διατηρώντας μεταξύ τους επίμονα το μοναδικό σημείο επαφής.

Piñatas crave to break, #3


Δεν ξυπνούσε με τίποτα. Έβαλα το δάχτυλο στον καρπό του. Αντί να νιώσω το σφυγμό αισθάνθηκα μικροσκοπικά στερεά να κυκλοφορούν στην περιοχή της φλέβας του. Θεώρησα ότι ήταν ζωντανός και τον άφησα εκεί μόνο. Μετά από μέρες τον βρήκα στο ίδιο σημείο ξαπλωμένο με σχισμένες φλέβες. Γύρω από το νεκρό του σώμα ήταν σχεδιασμένος ένας κύκλος με κιμωλία και μέσα στον κύκλο κείτονταν χιλιάδες νεκρά μυρμήγκια. Το ασβέστιο αντιδρά με το οξύ που εκκρίνουν και τα σκοτώνει ακαριαία.