Για τί πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το κόκκινο χρώμα, #3

Στη γωνία του πάρκου απέναντι από το πρώτο μου σπίτι στεκόταν πάντα ένας τυφλός λαχειοπώλης. Είχε δύο χαίνουσες γκρίζες τρύπες εκατέρωθεν της μύτης του αντί για ίριδες και βλέφαρα. Όποτε τον πλησίαζε βήμα, κοιτούσε κατευθείαν στα μάτια τον περαστικό και φώναζε: "το σκοτάδι όμως δε στο δίνω".