Ψυχαγωγόντας χρυσόψαρα #4





1. Το χρυσόψαρο
Κοιτώντας με σκέφτεται:
Αναπηρία
2. Ήμουνα χτίστης
Και στις κατεδαφίσεις
Πουλούσα ποπκορν
3. Είδα τον κάκτο
Να βγάζει λουλούδια
Μεγάλη ήττα
4. Είσαι το φύλλο
Κι εγώ στους νευρώνες σου
Ασσυμετρία
5. Η μέσα σκόνη
Δεν ξέρει τι σημαίνει
Περιδίνηση


6. Κομψά κοστούμια
Πεταμένα στα χόρτα
Βγήκε ο ήλιος
7. Να περιφρονείς
Όσους φωτοσυνθέτουν
Μεταφορικά 


Ψυχαγωγόντας χρυσόψαρα #3


      
        1. Το καρναβάλι
Γιορτή στο μοναστήρι
Και στο άσυλο
2. Κάστρο στην άμμο
Στην πρώτη παλίρροια
Θα δώσεις χαρά
      3. Γίνε το σκαλί
Που θα σκοντάψουν πάνω
Οι υπνοβάτες
4.  Δρόμος με δέντρα
Ας κάνουν ποδήλατο
Οι ξυλοκόποι
5. Σπίτι στο χώμα
Μυρίζω τον ασβέστη
Ακόμα κι εδώ
6. Τί ώρα είναι
Γίνεσαι ανήθικος
Όταν με  ρωτάς
7. Οι χειροπέδες
Συγχέονται εύλογα
Με τα βραχιόλια



Ψυχαγωγόντας χρυσόψαρα #2

      
       1. Υπάρχουν άστρα;
    Ή μόνο παιδικές τους 
    Φωτογραφίες;
       2. Μη διανύεις
Τόσες δυνατότητες
Ανυπόδητος
3. Μαζί στη γλάστρα
Ποιός είναι παράσιτο
Ποιός ξενιστής
4. Ήρθε ο ύπνος
Κάτω από τις πόρτες
Εισβάλλει νερό 
      5      5.  Όταν γελούσε
Απ'την τσέπη του'πεφτε
Ένα γρανάζι
6. Κίτρινη λάμπα
Χορεύει από κάτω
Γυμνός ο κλόουν
      7. Ο δάσκαλος μου
Με τους κέδρους μιλούσε
Στον πληθυντικό





Ψυχαγωγόντας χρυσόψαρα #1


1. Τραγουδούσαμε
Και οι κορμοί των δέντρων
Ήταν κατάρτια
2. Μη μου μιλήσεις
Πάλι για παπαρούνες
Σε ταφόπλακες 
      3. Όταν φυσάει
Ανεβαίνω στη σκεπή
Με ακορντεόν
4. Πάμε μια βόλτα
Στα λιβάδια του τότε
Έχει λιακάδα
      5. Μ’έκανε ναύτη
Κάποιος ονόματι
Ιούλιος Βερν
6. Μακρύς χειμώνας
Θα τρώμε πορτοκάλια
Χλευάζοντάς τον
      7. Λίγοι εκλεκτοί
Χωρίς καρυκεύματα
Τρώνε το χρόνο




Coiffure Freudienne

Μια μέρα, τα μαλλιά μου άρχισαν αυθαίρετα να μεγαλώνουν από τις φύτρες τους προς τα μέσα. Μάκρυναν πολύ γρήγορα. Περιτυλίχθηκαν γύρω από τα όργανα και τα οστά μου, αφού κατέλαβαν κάθε σπιθαμή άδειου χώρου στο σώμα μου. Εξακολούθησαν να μακραίνουν. Η σάρκινη γλάστρα που τους πρόσφερα έπαψε κάποια στιγμή να τα χωράει. Έτσι, από κάθε οπή του σώματός μου τώρα προεξέχουν τρίχες. Προσπαθώ να τις κρύψω ή να τις στριμώξω πίσω στις φύτρες τους αλλά μάταια. Οι τρίχες αμείληκτα επιμηκύνονται. Η εικόνα που παρουσιάζω είναι τουλάχιστον αποτρόπαια και ας έχω ένα κρανίο κατάλευκο και απαστράπτον και μια επιδερμίδα στίλβουσα και πεντακάθαρη. Μπλέκονται διαρκώς μεταξύ τους. Σχηματίζουν κόμπους και σκληρά συσσωματώματα. Αποκτούν ανθεκτικότητα ικανή να αλυσοδένει τα μέλη μου και να αποτρέπει τις κινήσεις μου. Αργά ή γρήγορα φοβάμαι ότι θα με ακινητοποιήσουν απόλυτα. Θα λειτουργήσουν ως σφιγκτήρας γύρω από το λαιμό μου. Διαφορετικά, ίσως πληθύνουν τόσο, ώστε να μου φράξουν τις αναπνευστικές διόδους και έτσι να επέλθει σταδιακά η ασφυξία.
Τουλάχιστον καταφέρνω ακόμη και σε αυτή την κατάσταση να επισκέπτομαι το πατρικό μου σπίτι.
Στον τοίχο του σαλονιού του κρέμεται ένα κάδρο που απεικονίζει ένα ψαλίδι.
Κάποια απογεύματα το κοιτάζω.

Aeroplast

Ο πιο περιζήτητος κουρδιστής πιάνων στον κόσμο ήταν τυφλός, υπέργηρος και ιδιαίτερα μονήρης. Όταν τον επισκέφτηκα, διαπίστωσα ότι το σπίτι του δε διέθετε δισκοθήκη, στερεοφωνικό ή έστω βινυλιοθήκη και ένα γραμμόφωνο ή πικάπ και ούτε καν κάποιο επιβλητικό πιάνο με ουρά ή μια ποικιλία εξωτικών μουσικών οργάνων. Ήταν το πιο άμουσο σπίτι που είχα ποτέ φανταστεί. Ανταποκρινόμενος στη θρασύτατη ερώτησή μου περί του τί είναι για αυτόν η μουσική, με οδήγησε στο υπόγειο όπου διατηρούσε μια εντυπωσιακή ποσότητα ρολών από το γνωστό υλικό συσκευασίας με τις διάφανες φυσαλίδες. Στη μέση του δωματίου βρισκόταν μια πολυθρόνα και γύρω της ολόκληροι σωροί από τσαλακωμένες, ξεφούσκωτες ζελατίνες. "Κάτι που μπορεί να αποφευχθεί", απάντησε. Χωρίς να χαμογελάει με νόημα.