Αλγκάρ


Καμιά φορά μακαρίζω τον εαυτό μου για την υπέροχη αίσθηση αυθυπαρξίας που κέρδισα μεταναστεύοντας, τρεις αιώνες πριν, από το Ραγουάρ, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, στον πλανήτη Τεχαράι. Έκτοτε ταξιδεύω συνέχεια. Με την πρώτη ευκαιρία, νιώθω έτοιμη να αναχωρήσω και πάλι, αναζητώντας μια συναρπαστικότερη τύχη σε κάποιον δορυφόρο ή και εντελώς απόμακρο γαλαξία. Φιλοξενούμενη στο εκάστοτε νέο μου σπίτι, απολαμβάνω μια δροσερή πνοή ελευθερίας να χαϊδεύει τις σκέψεις και τα μαλλιά μου. Όπου κι αν βρίσκομαι, λάμπει πάντα στο στερέωμα κάποιος αστερισμός που μοιάζει με τον Τοξότη. Γι'αυτό και ταξιδεύω συνέχεια.

Όλο και πιο σπάνια πλέον, θυμάμαι το Αλγκάρ, ένα σύμπλεγμα ποταμών και χειμάρρων στη νότια ρίζα των Τεσσάρων Βουνών, πίσω στην πατρίδα μου. Ο ποταμός Ράι, εκεί διακλαδίζεται σε δεκάδες μικρούς παραποτάμους, λόγω του άγριου αναγλύφου και των ανελέητων Ανέμων του Θηρίου, που μαίνονται στις νότιες ερήμους του Ραγουάρ. Το νερό σχηματίζει λεπτές κορδέλες, συστρέφεται ακατάπαυστα, αυξομειώνει την ορμή του, καθρεφτίζει τα εφτά φεγγάρια μια νύχτα κάθε πέντε χρόνια, βυθίζεται στο χώμα, αναδύεται ξανά, φιλοξενεί λευκά μεταναστευτικά χρυσόψαρα κάθε φθινόπωρο, και ποτίζει μια σπάνια ποικιλία κόκκινων κρίνων που οι θρύλοι λένε ότι φύονται μόνο στις γεμάτες κάκτους όχθες του. Στην πρώτη μου και τελευταία απογείωση από τον πλανήτη μου, ήμουν ακόμη μόλις εκατόν είκοσι ενός χρόνων. Κι όμως. Το ροϊκό ψηφιδωτό με το κόκκινο διάστικτο περίγραμμα, που αντίκρισα προσπερνώντας τα Τέσσερα Βουνά, υπήρξε. Έκτοτε ταξίδεψα και ακόμα ταξιδεύω.

Τις μοναχικές νύχτες, όταν κάποια ξαφνική βροχή μετεωριτών κρύβει τους αστερισμούς, ακόμα και εκείνους που μοιάζουν με τον Τοξότη, κάθομαι οκλαδόν στο κουβούκλιό μου και γεμίζω μια σύριγγα με Ραδόνιο. Κάτω από το φως του λαμπτήρα νετρονίων, δεν είμαι σίγουρη αν αυτό που κοιτάζω κάτω από το διάφανο δέρμα είναι οι φλέβες μου ή το Αλγκάρ.

Κάκτοι στο ενυδρείο #4


1. Αυτός στο χώμα

Κι ο βήχας του ακόμα

Στο διάδρομο

2. Τον ικέτευα

Όλο το απόγευμα

Κι όμως έδυσε

3. Γράφεις χαϊκού

Αφήνεις διαθήκη

Τρία βότσαλα

4. Σε ατενίζω

Μέσω τηλεσκοπίου

Και πάλι τρέμω

5. Μ’ένα τσεκούρι

Στον ώμο αναζητώ

Χέρια ποιητών


Κάκτοι στο ενυδρείο #3


1. 1. Ο σταλακτίτης

Ξέρει να περιμένει

Με τόση χάρη

2. Έκανα δώρο

Τη σπουδαία κιβωτό

Στις αράχνες μου

3. Πάνω στα χέρια

Του πόνου μου ανθίζουν

Ηλιοτρόπια

4. Νεκρός ποιητής

Απανταχού ποντίκια

Σπεύστε να φάτε

5. Μη μας χλευάζεις

Η νύχτα μας συμφέρει

Εμάς τους τυφλούς


Κάκτοι στο ενυδρείο #2


1. Ερωτεύτηκα

Την τελευταία γάτα

Κι αυτοκτόνησε

2. Θάλασσα βουβή

Δε σε μολύνει τόση

Εχεμύθεια;

3. Στύβω τους κάκτους

Ρουφώ το απόσταγμα

Γίνομαι γέρος

4. Στους ορυζώνες

Ούτε ένα σκιάχτρο

Για ν'αγκαλιάσω

5. Φεύγω ταξίδι

Πάντα με το σεντόνι

Οδικό χάρτη

Kάκτοι στο ενυδρείο #1



1. 1. Οι αισθήσεις μου

Ξυλώνονται με θράσος

Και με τυλίγουν

2. Μέσ’στο βιβλίο

Πιάστηκε το δάχτυλο

Δε νιώθω πόνο

3. Τα πουλιά μιλούν

Δεν ψάχνουν απάντηση

Αλλά τραγούδι

4. Χρυσά σκαθάρια

Πεθαίνουν στη σκιά

Των βημάτων μας

5. Παλιό το κάστρο

Θα κατεδαφιστεί

Από τα δέντρα

υ.χ. (υστερόγραφα χαϊκού) #4


1. Κρυμμένοι κάτω

Απ’τα τσιμέντα έρπουν

Αρχιτέκτονες

2. Αν ήμουν κλόουν

Δίχως ντροπή τα παιδιά

Θα με κλωτσούσαν

3. Ένα πείραμα:

Το πάθος στη φορμόλη

Πόσο αντέχει;

4. Ξυπνώντας βρήκα

Το κρεβάτι στρωμένο

Με παρτιτούρες

5. Ταΐζω δράκους

Γι’αυτό έχω τα χέρια

Τόσο απαλά

6. Εμπρός, συνθέστε

Ρέκβιεμ για τη λέξη:

Αλεξήλιο

7. Ήταν επόμενο

Η ευκτική έγκλιση

Θα μας κούραζε

8. Πρέπει να γλείφεις

Τα μαργαριτάρια

Πριν τα μασήσεις

9. Κόκκινο νερό

Άρρωστα χρυσόψαρα

Σε χρωματίζουν

10. Η διάγνωση:

Καλπάζων αλμπινισμός

Της οράσεως

11. Ένα βιβλίο

Στη μέση του πιάτου

Πρόσεχε καίει



υ.χ. (υστερόγραφα χαϊκού) #3


1 . Θαυματοποιέ

Να φάμε το λαγό σου

Όταν πεθάνεις;

2. Σύννεφα τρέχουν

Πορτοκάλια σαπίζουν

Κι εγώ κοιμάμαι

3. Κρίμα να γράφω

Μπροστά σε παράθυρο

Σοβατισμένο

4. Ο μηδενισμός

Απέναντί μου κάθεται

Κι ανάβει πούρο

5. Βρήκα σπαρμένο

Το δρόμο του μεταξιού

Με νεκρές κάμπιες

6. Σφάξτε τα παιδιά

Η βασίλισσά μας χθες

Γέννησε φίδια

7. Όχι παιχνίδι

Το σκάκι πάντα ήταν

Πολεμική τέχνη

8. Σιωπή στη Βαβέλ

Μα στα ωδεία παίζουν

Καλή μουσική

9. Μέσα στο δάσος

Εκστατικός διαβαίνω

Σαν κοσμοναύτης

10. Κτίρια τη νύχτα

Υπερωκεάνια

Δίχως άγκυρες

11. Ζήτησα μόνο

Να φορώ στολή κλόουν

Στο φέρετρό μου


υ.χ. (υστερόγραφα χαϊκού) #2


1. Ελάφι τυφλό

Σπάει με τα κέρατα

Θολό καθρέφτη

2. Κούκλα βιτρίνας

Γίνεσαι αόρατη

Φορώντας ρούχα

3. Εκεί που ρίχνει

Ο φάρος τη σκιά του

Θα κατοικήσω

4. Μη με φοβάσαι

Οι κατάρες μου πλέον

Κοιμίζουν παιδιά

5. Αλίκη ψεύτρα

Με χαρακιές γυαλιού

Στα μάγουλά σου

6. Τα βράγχιά μου

Ατροφούν προσδοκώντας

Τον κατακλυσμό

7. Σπίτι του σκύλου

Ένα παράθυρό σου

Πάντα θα φέγγει

8. Ο παίζων χάνει

Κι ενώ τα ζάρια γελούν

Κλείνει τ’αφτιά του

9. Ο χρόνος μοιάζει

Στο γυμνό κεφάλι μου

Στενή περούκα

10. Ήρθε τελικά

Και φέτος η άνοιξη

Μύρισε χιόνι

11. Ελιξήριο

Το φτηνό σου μπουκάλι

Εύκολα σπάει