Στους πρόποδες, μας φόρτωσαν στη μαύρη καρότσα του φορτηγού. Ξεκινήσαμε τον ανήφορο. Ο δρόμος δύσβατος και βραχώδης. Το αμάξι, έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Εμείς, διασκεδάζαμε με τα τραντάγματα στις στροφές. Φαντασιωνόμασταν τους εαυτούς μας στην κορυφή και σχεδόν κλαίγαμε από ενθουσιασμό. Η προσμονή γινόταν όλο και πιο ερεθιστική, καθώς αφήναμε πίσω μας και τα τελευταία δείγματα βλάστησης. Από εδώ και πάνω η ατμόσφαιρα αρχίζει να αραιώνει. Η επικράτεια της παγωμένης στέπας δέχεται με απροθυμία το ασθμαίνον μας όχημα. Το κρύο δε μας πτοεί. Στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, τραγουδάμε ένα εύθυμο τραγούδι για τις περιπέτειες του διαμαντένιου τάρανδου που κυνηγούσε τη χιονοθύελλα. Το υψόμετρο που αυξάνει ολοένα, κάνει τα μάτια μας να σπινθηροβολούν από ανυπομονησία. Πότε πότε ανταλλάσσουμε μεταξύ μας χαρούμενα βλέμματα συνενοχής. Ένα μακρινό βουητό που κλιμακώνεται επιβεβαιώνει στα συνεπαρμένα μας αυτιά ότι μεταφερόμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση. Μετράμε πια αντίστροφα τις ανάσες μας μέχρι το τέλος της διαδρομής. Η μηχανή του φορτηγού αγκομαχεί και η κλίση του εδάφους προσεγγίζει τις ενενήντα μοίρες. Ποτέ δε θυμόμαστε να έχουμε αισθανθεί τόσο καθαρά ευτυχισμένοι. Είμαστε κοντά. Κάποιοι από μας αδυνατούν να καταπνίξουν τη χαρούμενη αγωνία τους και χτυπάνε ρυθμικά τα τοιχώματα της καρότσας. Το σφύριγμα του ανέμου επιτέλους εκκωφαντικό. Το φορτηγό σβήνει τη μηχανή. Φτάσαμε. Αφουγκραζόμαστε και αναπνέουμε βαθιά.
Ένα άλλο φορτηγό βρίσκεται ήδη εκεί πριν από μας. Έχουν ξεφορτώσει τους προηγούμενους και έναν έναν τους συναρμολογούν. Τους συγκολλούν με επιπλέον υποστηρικτικά εξαρτήματα, γρανάζια, τροχαλίες, πηδάλιο, πλαστικά φτερά και ένα υποτυπώδες τιμόνι. Μόλις αποπερατώνουν το κάθε ανεμόπτερο, του παρέχουν μια γερή ώθηση και το απελευθερώνουν στο βάραθρο. Απογειώνονται κατευθείαν και αφήνονται στις διαθέσεις των θρυλικών ανέμων της κορυφής. Παρατηρούμε σαγηνεμένοι.
Ήρθε η σειρά μας. Ταχυπαλμία και κοφτά επιφωνήματα λαχτάρας. Μας βγάζουν από την καρότσα και μας πετάνε στο χιόνι. Περιμένουμε να φέρουν τα εργαλεία της συναρμολόγησης. Σε λίγο θα αφομοιωθούμε από τα σύννεφα. Σε λίγο ο άνεμος θα μας αγκαλιάσει σφιχτά. Σε λίγο θα αποκολληθούμε για πάντα από το χώμα. Ιπτάμενη ευδαιμονία. Η υπόσχεση των αιθέρων.
Επιστρέφουν με τρυπάνια. Δημιουργούν βαθιές ρωγμές που διαπερνούν τον πάγο και καταλήγουν στο πέτρινο υπόστρωμα. Μας στήνουν όρθιους και μας στερεώνουν με δύναμη στις σχισμές. Κάνουν απότομη μεταβολή, μπαίνουν ξανά στο φορτηγό και απομακρύνονται επιταχύνοντας.
Απομείναμε να ατενίζουμε ανέκφραστοι τα σκοτεινά σύννεφα που καλπάζουν ανελέητα προς το μέρος μας.
